Vertrekuren binnenbussen mogen niet vervroegd worden!

Vanaf maandag 22 april worden de vertrektijden van de binnenbussen vervroegd naar 7u51 voor de dagbussen en naar xxu41 voor de shiftbussen. Deze beslissing is door de werkgever genomen met als argumentatie dat de medewerkers tijdig op de werkplaats moeten zijn. Blijkbaar is men van mening dat er momenteel veel mensen te laat komen…? Wij hebben dit nog nooit gehoord. Ook onze collega's van bedienden vakbond hebben op de ondernemingsraad van april gevraagd de vertrektijden te vervroegen met als reden dat er nu teveel mensen te lang moeten wachten in de binnenbus. Ook hierover hebben wij nog geen opmerkingen gekregen. Daarom zijn wij als ABVV voor het behoud van de vertrektijden van de binnenbussen om 07u56 en om xxu46.

Er zijn de laatste maanden heel wat wijzigingen aan het personeelsvervoer aangebracht. Sommigen zijn positief maar in het algemeen zijn wij van oordeel dat het personeelsvervoer naar BASF optimaler kan wanneer het geïntegreerd wordt in een algemeen vervoersplan naar de Scheldelaan. Het collectieve aanbod is voor BASF geen ‘luxe-service voor de medewerkers’ maar een noodzakelijkheid om personeel op de site te krijgen. Om die reden heeft men er alle belang bij dat dit aanbod er in slaagt zoveel mogelijk mensen te bedienen. Dit vereist een zo wijdverspreid  mogelijk netwerk. Dit probeert de werkgever wel te realiseren maar met zo weinig mogelijk bussen. Alhoewel er enkele buslijnen zijn bijgekomen en enkele trajecten zijn verlengd, zijn de reistijden voor velen nog steeds onaanvaardbaar lang. Het is niet realistisch te denken dat iedereen binnen het halfuur op BASF kan zijn. Wij hebben wel ooit in een buscommissie afgesproken dat de vertrektijd aan de eerste halte niet langer mag zijn dan 1u en 10 min voor aanvang van de werktijd (m.a.w. 6u50 voor dag en xxu50 voor shift). In onderstaande tabel kun je zelf opmerken dat de meeste shiftbussen langer onderweg zijn.

Wij zijn eveneens van mening dat men zich op een normale manier naar de binnenbus moet kunnen begeven. Volgens ons is 3 min voor de dagmedewerkers een minimum en 6 min voor de shiftmedewerkers omdat zij de mogelijkheid moeten hebben zich te kunnen bedienen aan de maaltijdautomaten. Met de nieuwe vertrektijden van de binnenbussen betekent dit concreet dat de buitenbussen ten laatste om 7u48 voor dagdienst op BASF moeten zijn. Voor de shift is dit xxu35. In de onderstaande tabel vind je de gemiddelde aankomsttijden van de buitenbussen in januari (gegevens ‘dienst facility’). Je kan dus zelf constateren dat, zeker de mensen van de shift, in de toekomst ofwel moeten lopen naar de binnenbus ofwel deze bus zullen missen. In het kader van de veiligheid vragen wij met aandrang van zeker niet te lopen! Het is beter de bus te missen. Je moet dit dan melden bij fabriekstoezicht die vervoer naar je werkplek zullen organiseren.

De kans dat je daardoor te laat op je werkplek aankomt is reëel maar dit is buiten je wil en enkel te wijten aan het vervroegen van de vertrektijden.

Uiteraard willen wij dit graag opvolgen. Laat ons daarom, telkens per mail, weten wanneer je een binnenbus hebt gemist.

Gemiddelde aankomsttijd buitenbussen op BASF (januari 2013)

Bij de in rood gearceerde bussen is er onvoldoende tijd om de binnenbus te halen.

Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd
1	7u42	6	7u43	11	7u43	16	7u40	21	7u43
2	7u43	7	7u41	12	7u38	17	7u46	22
3	7u38	8	7u47	13	7u42	18	7u40	23	7u48
4	7u43	9	7u50	14	7u42	19	7u41	24	7u43
5	7u42	10	7u40	15	7u44	20	7u49	25	7u43

Bus	Tijd	Tijd	Tijd	Bus	Tijd	Tijd	Tijd
49	5u40	13u44	21u42	55	5u38	13u37	21u38
50	5u39	13u39	21u41	56	5u38	13u40	21u39
51	5u39	13u42	21u42	57	5u38	13u39	21u38
52	5u41	13u39	21u38	58	5u36	13u38	21u36
53	5u38	13u39	21u38	59	5u36	13u35	21u37
54	5u35	13u36	21u37

Vertrektijden buitenbussen aan 1^ste halte.

De in rood gearceerde bussen zijn langer dan 1u50 onderweg vanaf de eerste halte.

Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd	Bus	Tijd
1	6u40	6	6u43	11	6u47	16	6u40	21	6u59
2	6u54	7	6u54	12	6u52	17	6u47	22
3	7u00	8	6u43	13	6u52	18	6u46	23	7u02
4	6u49	9	6u49	14	6u51	19	6u57	24	7u05
5	6u47	10	6u53	15	6u53	20	7u00	25	7u09

Bus	Tijd	Tijd	Tijd	Bus	Tijd	Tijd	Tijd
49	4u44	12u43	20u44	55	4u39	12u32	20u39
50	4u41	12u37	20u41	56	4u43	12u37	20u43
51	4u57	12u54	20u57	57	4u48	12u43	20u48
52	4u57	12u51	20u57	58	4u41	12u34	20u41
53	4u52	12u52	20u52	59	4u49	12u49	20u49
54	4u35	12u31	20u35

Ben je niet akkoord met het vervroegen van de vertrektijden van de binnenbus en wil je de tijden van vóór 22 april behouden, vul dan onderstaande petitie in:

<iframe src="https://docs.google.com/forms/d/1uwx-m-J3Kvty2xdxVATEvfW2LTkkAimHGyphoVj405I/viewform?embedded=true" width="760" height="500" frameborder="0" marginheight="0" marginwidth="0">Bezig met laden...</iframe>

Nationale actdiedag ABVV op 25 april.

Op donderdag 25 april organiseert het ABVV een nationale actiedag tegen blinde besparingen en voor economische relance, voor kwaliteitsvolle banen en koopkracht, voor een harmonisering naar boven toe van arbeiders- en bediendestatuut, voor een rechtvaardige fiscaliteit.

Wij roepen de leden en militanten op om deel te nemen aan een militantenconcentratie vanaf 9u45 aan het gebouw van SD Worx, Brouwersvliet 2 te Antwerpen.

Tegen de plannen van de regering om bruto loonsverhogingen de komende jaren te verbieden en voor een gelijkschakeling van het arbeiders- en bediendestatuut naar boven toe.
Tegen elke verdere manipulatie van de automatische indexering van onze lonen en voor rechtvaardige belastingen, ook voor superrijken.
Tegen besparingen op de kap van arbeiders, bedienen, ambtenaren, zieken, gepensioneerden en werklozen en voor waardige werk.

Meer info vind je in bijgevoegde folder.
http://www.abvv.be/web/guest/actions-nl/-/action/1422652/;jsessionid=hk24dli04kx4ivoszatlhaE&p_l_id=10188

Staking

Deze actie is gedekt door een stakingsaanzegging. Concreet betekent dit dat mensen vanaf de nachtshift van woensdag 24 april en alle ploegen en dagdienst van donderdag 25 april die willen deelnemen STA kunnen ingeven in lotus-notes om hun afwezigheid te rechtvaardigen.

Alle deelnemers aan de actie zijn gedekt door een stakingsaanzegging en ontvangen een stakersvergoeding van € 30 en een maaltijdvergoeding van € 10.

Wij vragen uitdrukkelijk om ons te verwittigen indien je wenst deel te nemen

zodat wij deze vergoeding kunnen in orde brengen.

Op dezelfde dag zullen we 's morgens, samen met de ABVV collega's van de Antwerpse chemie en petroleum, een pamflet verdelen aan de poort over de specifieke situatie bij de sectoronderhandelingen. Het is namelijk zo dat Essenscia momenteel weigert om de onderhandelingen voor een nationaal akkoord te starten. Dit zorgt ervoor dat in de bedrijven die een nieuwe CAO moeten afspreken voor 2013 de onderhandelingen nog niet gestart zijn. Ook voor ons heeft het uitstellen van een sector CAO gevolgen. Zo wordt ondermeer een verlenging van de brugpensioenregeling tegengehouden.

Om al deze redenen zijn wij van mening dat deze actiedag (en indien nodig meerdere) gerechtvaardigd is.

Hoe lang duurt het nog voor ook hier de ontevredenheid zich omzet in boosheid?

Graag willen we onze ABVV leden van BASF, Eurochem, Styrolution die hebben deelgenomen aan de betoging van 21 februari bedanken. De vakbonden zijn er in geslaagd om op korte termijn meer dan 40.000 mensen te mobiliseren om hun ongenoegen te uiten tegen het besparingsbeleid van de regering. Dankzij dit signaal zijn de voorzitters van de 3 vakbonden opnieuw gehoord bij de bevoegde ministers van werk, financiën en pensioen. Maar hoe het nationaal overleg nu loop is minder duidelijk, ook voor ons afgevaardigden op de bedrijven...

Dat de regering een loonstop voor de komende 2 jaar heeft opgelegd en dat deze waarschijnlijk verlengd wordt is nu voor iedereen wel duidelijk. Dat de index zal rekening houden met de laagste (solden) prijzen is ons eveneens bekend het is immers reeds toegepast voor het indexcijfer van januari. De sociale partners (werkgevers en vakbonden) in de nationale 'groep van 10' zullen dit jaar geen interprofessioneel akkoord kunnen afsluiten. Door de opgelegde beperkingen van de regering is er zo goed als geen onderhandelingsruimte meer. Maar wat kan er dan nog wel? En wat wordt er vandaag dan nog besproken en met wie? Over diverse thema's zijn akkoorden gemaakt tussen de sociale partners en de regering. Zo is er vastgelegd dat uitkeringen, pensioenen en netto minimumlonen kunnen verhogen. er is, opnieuw, een bijkomende lastenverlaging afgesproken voor de werkgevers en het arbeidsrecht zal worden 'gemoderniseerd', wat dit ook mogen betekenen. Voor eind maart moeten er voorstellen gedaan worden om het statuut voor arbeiders en bedienden gelijk te stellen.

Het is voor ons, afgevaardigden, zeer vervelend en ongewoon om niet geraadpleegd te worden over de gesprekken die op nationaal niveau gevoerd worden. Het zijn immers in de eerste plaats wij die de haalbaarheid van bepaalde maatregelen het beste kunnen toetsen aan de praktijk van in de fabriek. Tot enkele jaren geleden werden nationale akkoorden ter stemming voorgelegd in alle vakbondscentrales en gewesten zodat iedere delegee niet alleen op de hoogte was van de maatregelen maar er eveneens opmerkingen over kon geven. Deze insrpaak is er vandaag niet meer... Wij kunnen vandaag dan ook moeilijk weten wat onze leden vinden van de gemaakte akkoorden.

Wel weten we dat het ongenoegen over alle besparingsmaatregelen die de regering in het begrotingsakkoord had geschreven niet geminderd is. Integendeel! Nu de winstcijfers van 2012 van vele bedrijven bekend worden gemaakt en wordt aangekondigd dat vooral de aandeelhouders door een verhoging van dividenden worden 'beloond voor het vertrouwen' is de verontwaardiging op de werkvloer alleen maar toegenomen. (dividend BASF + 4%, Bayer + 15%). Tegelijkertijd wordt het personeel van verschillende winstgevende bedrijven geconfronteerd met massale ontslagen en/of een aanwervingsstop. Alsof de jarenlange inzet van geen tel is en niet beschouwd wordt als blijk van vertrouwen.

We leven in Europa in een liberaal beleid waarin werkgevers van multinationals vaak meer te zeggen hebben dan beleidsmakers in een europees of federaal parlement. De gewone werkende mens verwacht van zijn politiekers een sociaal beleid waarin de welvaart eerlijk verdeeld is. In vele europese landen laat de bevolking geregeld haar stem horen door middel van manifestaties en stakingen. Zij zijn van mening dat het beter is om te protesteren dan leidzaam maatregelen te aanvaarden die leiden tot een verarming van grote delen van de bevolking. Ook hier in België zien we een toename van de armoede, de flexibilisering van de arbeidstijd, de stigmatisering van werklozen en laaggeschoolden, de uitsluiting van anderstaligen en alleenstaanden (vrouwen) op de arbeidsmarkt,.... Hoe lang duurt het nog voor ook hier de ontevredenheid zich omzet in boosheid? Een boosheid die zich keert naar de Belgische, maar ook Europese regering. Wanneer men hier doof blijft voor de stem van het gewone volk zal men ooit de (symbolische) vuist tegenkomen.
Binnen enkele weken komen de Europese regeringsleiders in Brussel bijeen om het werkgelegenheidsbeleid te evalueren en 'bij te sturen'. De Europese vakbonden vinden dit een uitgelezen moment om van deze gelegenheid gebruik te maken om de stem van de werkende klasse te laten horen. Om die reden organiseert de Europese vakbond (EVV) op 14 maart een manifestatie in Brussel. Een manifestatie die gericht is tegen het Europese besparingsbeleid. Het ABVV roept al zijn leden op om hierbij massaal aanwezig te zijn.
Aan deze dag is opnieuw een stakingsaanzegging verbonden zodat iedereen het recht heeft om deel te nemen.

Uiteraard willen we ook op BASF onze leden oproepen om op 14 maart deel te nemen.
Niet alleen tegen de Europese besparingsmaatregelen maar eveneens tegen de Belgische loonstop en voor vrije CAO onderhandelingen in sectoren en bedrijven.
(Praktische informatie over deze manifestatie volgt).

Ivo Janssen


http://www.european-council.europa.eu/council-meetings?lang=nl
http://www.etuc.org/a/10843
http://www.etuc.org/IMG/pdf/Affiche_UK_web.pdf

Sociaal overleg: de emmer is vol. Nationale actiedag 21 februari.

De voorzitter en de algemeen secretaris hebben verslag uitgebracht aan hun instanties, beroepscentrales en gewestelijke afdelingen, over de stand van zaken betreffende de adviezen die de regering aan de sociale gesprekspartners gevraagd heeft.
Het ABVV is van mening dat het vandaag het social overleg niet kan voortzetten.
Bij zijn analyse hield het ABVV rekening met:

De stand van zaken van het overleg
Het ABVV heeft zijn verantwoordelijkheid genomen en wilde niet het spel spelen van de lege stoel, maar integendeel effectief aan de onderhandelingstafel plaatsnemen. Het ABVV stelt echter vast dat niet iedereen het spel correct speelt. Zo sprak het ABVV de regering aan over de dringende noodzaak om de eerste al goedgekeurde adviezen uit te voeren, meer bepaald de adviezen over de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen (die, zonder de tegenwerking van de werkgevers, al een feit hadden moeten zijn sinds 15 september 2012) en de verhoging van het interprofessioneel minimumloon.
De houding van regering en werkgevers
De werknemers en de mensen die een sociale uitkering ontvangen vinden het onaanvaardbaar dat de regering de patronale eisen overgenomen heeft:
de bevriezing van de lonen, eenzijdig opgelegd door de regering (waardoor het volledig sociaal overleg in het kader van een interprofessioneel akkoord aan de kant geschoven wordt);
de feitelijke herziening van de indexkorf (voorzien voor 2014) door het meetellen van de solden en de nieuwe berekeningswijze voor huisbrandolie (wat neerkomt op een verlies van 80 à 90 euro per jaar voor een gemiddeld loon).

De sociaal-economische context
De werknemers worden slachtoffer van een nooit geziene ontslaggolf (Ford en Arcelor om de recentste te noemen), waardoor ze in de werkloosheid terechtkomen. En de werkgevers eisen een verlenging van de arbeidstijd door een verhoging van het aantal overuren. Het is onaanvaardbaar dat de mogelijkheid voor sommige werknemers om nog meer overuren te presteren nog uitgebreid wordt, terwijl anderen ontslagen worden en geen job meer hebben, en dat alles zonder garantie over een elektronische tijdsregistratie die een grotere vakbondscontrole zou kunnen toelaten.
In tegenstelling tot de geruchten die de ronde doen, zijn de verschillende adviezen niet met elkaar verbonden. Dat is de reden waarom het ABVV de onmiddellijke toepassing door de regering vraagt van het advies betreffende de welvaartsvastheid en de verhoging van het interprofessioneel bruto minimumloon, met inbegrip van het jongerenloon.Bovendien moeten de werknemers en hun vertegenwoordigers gerustgesteld worden over de ware bedoelingen van de regering en de werkgevers in verband met het dossier arbeiders/bedienden en de daaruit voortvloeiende bescherming die in deze tijden van crisis meer dan nodig is.

Het ABVV roept al haar leden op deel te nemen aan de nationale actiedag van 21 februari in Brussel voor het behoud en de verhoging van de koopkracht van de werknemers, dus voor het onverkorte behoud van de index, tegen de loonbevriezing en voor een rechtvaardiger, meer progressieve fiscaliteit.

Om aan deze actiedag te kunnen deelnemen is een stakingsaanzegging gekoppeld die ingaat vanaf 20 februari (22u begin nachtshift) en eindigt op 22 februari (6u einde nachshift)
Aan de deelnemers wordt een stakersvergoeding betaald.
Meer praktische afspraken rond oa vervoer naar Brussel volgen in een later bericht.
Hang alvast bijgevoegde affiche uit op de informatieborden.

Loonstop is verlies van koopkracht.




Is er nog ruimte voor sociaal overleg?

Voor een loontrekkende in de privé sector is de analyse van de federale begroting snel gemaakt. De komende 2 jaar mogen de lonen niet stijgen, de daarop volgende jaren waarschijnlijk ook niet, er moet immers een ‘loonhandicap’ tegenover de omliggende landen worden goedgemaakt. De ambtenaren hadden het reeds eerder begrepen. Ook zij moeten niet rekenen op een loonstijging, integendeel inleveren is de boodschap. En alsof dit alles nog niet genoeg is gaat men de index berekenen op de goedkoopste producten en soldenkoopjes, de zgn. rivercola-index. Daarbovenop krijgen we, opnieuw, besparingen in de sociale zekerheid, het openbaar vervoer (NMBS en De Lijn) en het onderwijs. En als klap op de vuurpijl wordt van de ‘sociale partners’ verwacht dat zij afspraken maken rond verdere flexibilisering van de arbeidsmarkt, o.a. anualisering van de arbeidstijd.

De federale regering is er in geslaagd 3,44 miljard euro te saneren. Dit wordt noodzakelijk geacht om de begroting in evenwicht te brengen en om de Europese concurrentie positie van België te versterken. Welke gevolgen dit alles heeft voor de welvaart van de burgers is van ondergeschikt belang. Dit is enkele weken nogmaals pijnlijk duidelijk geworden bij de overheidssteun van 2,9 miljard euro voor Dexia. Eveneens zien we in de begroting geen maatregelen die een andere financiering van de overheid mogelijk maken. Een verhoging van vermogensbelasting, belasting op winst uit beleggingen,… blijven onbespreekbaar. Integendeel wordt een ‘lastenverlaging’ aan bedrijven toegekend en blijft de notionele intrestaftrek een gunstige maatregel voor grote ondernemingen.

De vraag is hoelang dit alles nog aanvaard wordt door de loontrekkenden en kleine zelfstandigen. De vraag is in hoeverre er nog ruimte is voor sociaal overleg.

Er is geen sprake van sociaal overleg wanneer de afspraken vooraf al zijn vastgelegd. Er is geen sprake van overleg wanneer de regering de agenda bepaalt door het thema van flexibilisering op te leggen. Onder deze omstandigheden zijn we dan ook van mening dat een interprofessioneel akkoord geen meerwaarde betekent voor de loontrekkenden. Rekeninghoudend met de vraag van hun achterban moeten de vakbonden een offensievere houding aannemen en zich niet langer laten meeslepen in de liberale logica die iedere bespreking domineert. Het wordt tijd dat ook de vakbonden daadwerkelijk een eerlijker verdeling van de welvaart in Europa opeisen in plaats van vragen. De ‘sociale vrede’ staat op de helling.

Sluiting Ford Genk

Solidariteitsnota van ABVV BASF

Kameraden,

50 jaar lang hebben vele mannen en vrouwen in deze fabriek in Genk, Ford mee groot gemaakt. Het aantal geproduceerde auto’s is moeilijk te tellen. De gemaakte winsten zijn gigantisch. Ik ben ervan overtuigd dat iedere werknemer zich tenvolle heeft ingezet.  Iedere dag, ieder uur. Ik ben ervan overtuigd dat iedere werknemer tevreden was om hier te werken en vertrouwen had in beleid van de onderneming.  Dit vertrouwen is op een flagrante manier geschonden. De droge melding en de arrogante houding van Stephen Odell bewijzen dit. En in plaats van de oorzaak van deze sluiting bij henzelf te zoeken wijst men naar de economische crisis (waarvan men zegt zelf niets mee te hebben), te hoge loonlasten en naar een regering die te weinig overheidssteun geeft aan de bedrijven. Een onderneming die te weinig wil vernieuwen voert een slecht beleid en heeft, zeker in België, geen toekomst. Vele gewone mensen zijn hier in Ford en in de toeleveringsbedrijven en op vele plaatsen het slachtoffer van.

De toekomst voor Stephen Odell mag er misschien rooskleurig uitzien voor meer dan 10.000 mensen ziet de toekomst er zwart uit. Je werk is voor vele onder ons de enige zekerheid van een goed leven. Om die reden is je werk verliezen een ramp. Een nieuwe job vinden is niet zo eenvoudig. Voor velen zal de armoedegrens dichtbij komen, ook al hebben ze een ander werk. Als afgevaardigde van BASF kan ik zeggen dat deze sluiting hét gespreksonderwerp is op de werkvloer. Het medeleven is groot. Het gevoel van onmacht die een werknemer ervaart tegenover beslissingen van een werkgever die enkel gebaseerd zijn op economische redenen, leeft ook op ons fabriek.

Toch stellen ook wij ons de vraag of we dit alles lijdzaam moeten ondergaan.

Of de overheid niet meer kan doen dan enkel verontwaardigd te zijn.

Of de vakbond niet meer kan doen dan een pamflet schrijven en een actiedag organiseren.

De financiële steun die de overheid jarenlang heeft gegeven aan Ford onder de vorm van subsidie en loonlastverlaging moet één op één terug kunnen gevorderd worden. De site in Genk moet voor een symbolische euro overgenomen worden door de overheid. Vakbonden, overheid en patroonsorganisatie moeten alle mogelijkheden onderzoeken om opnieuw industriële activiteiten te ontwikkelen op deze site. Een gehele of gedeeltelijke participatie van de overheid, zoals in 1991 bij het Nederlandse Nedcar, moet haalbaar zijn. Zolang er geen evenwaardige tewerkstelling kan aangeboden worden mogen de werknemers geen financieel verlies lijden. Dit alles is geen utopisch verhaal, het vraagt enkel wat politieke moed om de  juiste stappen te nemen. Alles moet in het werk gesteld worden om tewerkstelling in de regio te behouden. Er zijn miljarden besteed om de banken te redden. De enkele miljoenen die nodig zijn om mensen opnieuw een goede job te geven zijn voor een overheid een betere investering.

Namens de syndicale afvaardiging.

Ivo Janssen

BUSJE KOMT ZO ..... ????

In november 2011 hebben wij een eerste keer op deze website gecommuniceerd over een voorstel van de werkgever voor een nieuw personeelsvervoerplan. Op dit voorstel zijn zodanig veel opmerkingen gemaakt dat dit herbekeken moest worden door de dienst facility. Nu is door de werkgever een nieuw vervoersplan vastgelegd dat op 10 september van start gaat. De vertrekbasis voor een nieuw vervoersplan was de rondvraag die in het voorjaar van 2011 gehouden is.

De resultaten van deze rondvraag vind je hier.

Er zijn het voorbije jaar enkele vergaderingen van de 'faciliteitencommissie' geweest waarin wij als ABVV een aantal voorstellen hebben ingediend. Wij zijn van mening dat het totale concept van personeelsvervoer naar BASF anders moet bekeken worden. Spijtig genoeg zijn onze voorstellen niet weerhouden door de werkgever of de andere fracties.

De uitgangsprincipes van ons voorstel waren de volgende:

- Iedere medewerker moet binnen de 500m op een bus kunnen stappen.

- Daarom moeten meer bussen ingezet worden.

- Hiervoor moet samengewerkt worden met het I-busproject (chemiebedrijven Scheldelaan). Door deze samenwerking kunnen 53 bussen in dagdienst en 22 voor de shift efficiënter worden ingezet. Deze bussen kunnen gebruikt worden door mensen van alle bedrijven.

- Het aantal haltes per buslijn moet beperkt worden tot max 10.

- Door de bussen beschikbaar te maken voor partnerfirma's worden bijkomende inkomsten verkregen die besteed kunnen worden aan bijkomende buslijnen.

- Om het aantal bussen naar het havengebied te beperken kunnen op 4 plaatsen in de rand overstapplaatsen (hub's) voorzien worden van waaruit bussen vertrekken naar de verschillende bedrijven. Mogelijke hub's kunnen zijn Stabroek, Wommelgem, Antwerpen-Zuid (singel), Liefkenshoektunnel.

- Mensen die regelmatig gebruikmaken van het personeelsvervoer moeten hiervoor enige vorm van 'beloning' krijgen.

- Wat de 'binnenbussen' betreft moeten er méér bussen ingelegd worden voor de shiftmedewerkers zodat de shiftwissels beter kunnen verlopen en zodat de 'buitenbussen' later kunnen toekomen op BASF.

De commissie heeft ervoor geopteerd om aan het bestaande vervoersplan voor BASF enkele wijzigingen ter verbetering aan te brengen. Wij zijn van mening dat deze wijzingen, alhoewel er onmiskenbaar verbeteringen inzitten, te minimaal zijn om een goed antwoord te bieden op de mobiliteitsproblematiek van vandaag. Door vast te houden aan het bestaande concept kan, volgens ons, geen wezenlijke verbetering verkregen worden.

Naast invoeren van enkele nieuwe trajecten zijn vooral vertrektijden aangepast en haltes bijgemaakt, maar ook afgeschaft. Sommigen medewerkers zullen tevreden zijn met het nieuwe plan, anderen zijn ontevreden. Dit kon vermeden worden indien men meer durf zou gehad hebben om verder te denken dan het traditionele.... Misschien is dit in de toekomst wel mogelijk.

Heb je opmerkingen over het nieuwe plan geef deze dan door aan de dienst 'facility' propertyandfacility.support@basf.com (met copy aan ons, zodat wij dit ook kunnen opvolgen)