Sociaal overleg: de emmer is vol. Nationale actiedag 21 februari.

De voorzitter en de algemeen secretaris hebben verslag uitgebracht aan hun instanties, beroepscentrales en gewestelijke afdelingen, over de stand van zaken betreffende de adviezen die de regering aan de sociale gesprekspartners gevraagd heeft.
Het ABVV is van mening dat het vandaag het social overleg niet kan voortzetten.
Bij zijn analyse hield het ABVV rekening met:

De stand van zaken van het overleg
Het ABVV heeft zijn verantwoordelijkheid genomen en wilde niet het spel spelen van de lege stoel, maar integendeel effectief aan de onderhandelingstafel plaatsnemen. Het ABVV stelt echter vast dat niet iedereen het spel correct speelt. Zo sprak het ABVV de regering aan over de dringende noodzaak om de eerste al goedgekeurde adviezen uit te voeren, meer bepaald de adviezen over de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen (die, zonder de tegenwerking van de werkgevers, al een feit hadden moeten zijn sinds 15 september 2012) en de verhoging van het interprofessioneel minimumloon.
De houding van regering en werkgevers
De werknemers en de mensen die een sociale uitkering ontvangen vinden het onaanvaardbaar dat de regering de patronale eisen overgenomen heeft:
de bevriezing van de lonen, eenzijdig opgelegd door de regering (waardoor het volledig sociaal overleg in het kader van een interprofessioneel akkoord aan de kant geschoven wordt);
de feitelijke herziening van de indexkorf (voorzien voor 2014) door het meetellen van de solden en de nieuwe berekeningswijze voor huisbrandolie (wat neerkomt op een verlies van 80 à 90 euro per jaar voor een gemiddeld loon).

De sociaal-economische context
De werknemers worden slachtoffer van een nooit geziene ontslaggolf (Ford en Arcelor om de recentste te noemen), waardoor ze in de werkloosheid terechtkomen. En de werkgevers eisen een verlenging van de arbeidstijd door een verhoging van het aantal overuren. Het is onaanvaardbaar dat de mogelijkheid voor sommige werknemers om nog meer overuren te presteren nog uitgebreid wordt, terwijl anderen ontslagen worden en geen job meer hebben, en dat alles zonder garantie over een elektronische tijdsregistratie die een grotere vakbondscontrole zou kunnen toelaten.
In tegenstelling tot de geruchten die de ronde doen, zijn de verschillende adviezen niet met elkaar verbonden. Dat is de reden waarom het ABVV de onmiddellijke toepassing door de regering vraagt van het advies betreffende de welvaartsvastheid en de verhoging van het interprofessioneel bruto minimumloon, met inbegrip van het jongerenloon.Bovendien moeten de werknemers en hun vertegenwoordigers gerustgesteld worden over de ware bedoelingen van de regering en de werkgevers in verband met het dossier arbeiders/bedienden en de daaruit voortvloeiende bescherming die in deze tijden van crisis meer dan nodig is.

Het ABVV roept al haar leden op deel te nemen aan de nationale actiedag van 21 februari in Brussel voor het behoud en de verhoging van de koopkracht van de werknemers, dus voor het onverkorte behoud van de index, tegen de loonbevriezing en voor een rechtvaardiger, meer progressieve fiscaliteit.

Om aan deze actiedag te kunnen deelnemen is een stakingsaanzegging gekoppeld die ingaat vanaf 20 februari (22u begin nachtshift) en eindigt op 22 februari (6u einde nachshift)
Aan de deelnemers wordt een stakersvergoeding betaald.
Meer praktische afspraken rond oa vervoer naar Brussel volgen in een later bericht.
Hang alvast bijgevoegde affiche uit op de informatieborden.

Loonstop is verlies van koopkracht.




Is er nog ruimte voor sociaal overleg?

Voor een loontrekkende in de privé sector is de analyse van de federale begroting snel gemaakt. De komende 2 jaar mogen de lonen niet stijgen, de daarop volgende jaren waarschijnlijk ook niet, er moet immers een ‘loonhandicap’ tegenover de omliggende landen worden goedgemaakt. De ambtenaren hadden het reeds eerder begrepen. Ook zij moeten niet rekenen op een loonstijging, integendeel inleveren is de boodschap. En alsof dit alles nog niet genoeg is gaat men de index berekenen op de goedkoopste producten en soldenkoopjes, de zgn. rivercola-index. Daarbovenop krijgen we, opnieuw, besparingen in de sociale zekerheid, het openbaar vervoer (NMBS en De Lijn) en het onderwijs. En als klap op de vuurpijl wordt van de ‘sociale partners’ verwacht dat zij afspraken maken rond verdere flexibilisering van de arbeidsmarkt, o.a. anualisering van de arbeidstijd.

De federale regering is er in geslaagd 3,44 miljard euro te saneren. Dit wordt noodzakelijk geacht om de begroting in evenwicht te brengen en om de Europese concurrentie positie van België te versterken. Welke gevolgen dit alles heeft voor de welvaart van de burgers is van ondergeschikt belang. Dit is enkele weken nogmaals pijnlijk duidelijk geworden bij de overheidssteun van 2,9 miljard euro voor Dexia. Eveneens zien we in de begroting geen maatregelen die een andere financiering van de overheid mogelijk maken. Een verhoging van vermogensbelasting, belasting op winst uit beleggingen,… blijven onbespreekbaar. Integendeel wordt een ‘lastenverlaging’ aan bedrijven toegekend en blijft de notionele intrestaftrek een gunstige maatregel voor grote ondernemingen.

De vraag is hoelang dit alles nog aanvaard wordt door de loontrekkenden en kleine zelfstandigen. De vraag is in hoeverre er nog ruimte is voor sociaal overleg.

Er is geen sprake van sociaal overleg wanneer de afspraken vooraf al zijn vastgelegd. Er is geen sprake van overleg wanneer de regering de agenda bepaalt door het thema van flexibilisering op te leggen. Onder deze omstandigheden zijn we dan ook van mening dat een interprofessioneel akkoord geen meerwaarde betekent voor de loontrekkenden. Rekeninghoudend met de vraag van hun achterban moeten de vakbonden een offensievere houding aannemen en zich niet langer laten meeslepen in de liberale logica die iedere bespreking domineert. Het wordt tijd dat ook de vakbonden daadwerkelijk een eerlijker verdeling van de welvaart in Europa opeisen in plaats van vragen. De ‘sociale vrede’ staat op de helling.

Sluiting Ford Genk

Solidariteitsnota van ABVV BASF

Kameraden,

50 jaar lang hebben vele mannen en vrouwen in deze fabriek in Genk, Ford mee groot gemaakt. Het aantal geproduceerde auto’s is moeilijk te tellen. De gemaakte winsten zijn gigantisch. Ik ben ervan overtuigd dat iedere werknemer zich tenvolle heeft ingezet.  Iedere dag, ieder uur. Ik ben ervan overtuigd dat iedere werknemer tevreden was om hier te werken en vertrouwen had in beleid van de onderneming.  Dit vertrouwen is op een flagrante manier geschonden. De droge melding en de arrogante houding van Stephen Odell bewijzen dit. En in plaats van de oorzaak van deze sluiting bij henzelf te zoeken wijst men naar de economische crisis (waarvan men zegt zelf niets mee te hebben), te hoge loonlasten en naar een regering die te weinig overheidssteun geeft aan de bedrijven. Een onderneming die te weinig wil vernieuwen voert een slecht beleid en heeft, zeker in België, geen toekomst. Vele gewone mensen zijn hier in Ford en in de toeleveringsbedrijven en op vele plaatsen het slachtoffer van.

De toekomst voor Stephen Odell mag er misschien rooskleurig uitzien voor meer dan 10.000 mensen ziet de toekomst er zwart uit. Je werk is voor vele onder ons de enige zekerheid van een goed leven. Om die reden is je werk verliezen een ramp. Een nieuwe job vinden is niet zo eenvoudig. Voor velen zal de armoedegrens dichtbij komen, ook al hebben ze een ander werk. Als afgevaardigde van BASF kan ik zeggen dat deze sluiting hét gespreksonderwerp is op de werkvloer. Het medeleven is groot. Het gevoel van onmacht die een werknemer ervaart tegenover beslissingen van een werkgever die enkel gebaseerd zijn op economische redenen, leeft ook op ons fabriek.

Toch stellen ook wij ons de vraag of we dit alles lijdzaam moeten ondergaan.

Of de overheid niet meer kan doen dan enkel verontwaardigd te zijn.

Of de vakbond niet meer kan doen dan een pamflet schrijven en een actiedag organiseren.

De financiële steun die de overheid jarenlang heeft gegeven aan Ford onder de vorm van subsidie en loonlastverlaging moet één op één terug kunnen gevorderd worden. De site in Genk moet voor een symbolische euro overgenomen worden door de overheid. Vakbonden, overheid en patroonsorganisatie moeten alle mogelijkheden onderzoeken om opnieuw industriële activiteiten te ontwikkelen op deze site. Een gehele of gedeeltelijke participatie van de overheid, zoals in 1991 bij het Nederlandse Nedcar, moet haalbaar zijn. Zolang er geen evenwaardige tewerkstelling kan aangeboden worden mogen de werknemers geen financieel verlies lijden. Dit alles is geen utopisch verhaal, het vraagt enkel wat politieke moed om de  juiste stappen te nemen. Alles moet in het werk gesteld worden om tewerkstelling in de regio te behouden. Er zijn miljarden besteed om de banken te redden. De enkele miljoenen die nodig zijn om mensen opnieuw een goede job te geven zijn voor een overheid een betere investering.

Namens de syndicale afvaardiging.

Ivo Janssen

BUSJE KOMT ZO ..... ????

In november 2011 hebben wij een eerste keer op deze website gecommuniceerd over een voorstel van de werkgever voor een nieuw personeelsvervoerplan. Op dit voorstel zijn zodanig veel opmerkingen gemaakt dat dit herbekeken moest worden door de dienst facility. Nu is door de werkgever een nieuw vervoersplan vastgelegd dat op 10 september van start gaat. De vertrekbasis voor een nieuw vervoersplan was de rondvraag die in het voorjaar van 2011 gehouden is.

De resultaten van deze rondvraag vind je hier.

Er zijn het voorbije jaar enkele vergaderingen van de 'faciliteitencommissie' geweest waarin wij als ABVV een aantal voorstellen hebben ingediend. Wij zijn van mening dat het totale concept van personeelsvervoer naar BASF anders moet bekeken worden. Spijtig genoeg zijn onze voorstellen niet weerhouden door de werkgever of de andere fracties.

De uitgangsprincipes van ons voorstel waren de volgende:

- Iedere medewerker moet binnen de 500m op een bus kunnen stappen.

- Daarom moeten meer bussen ingezet worden.

- Hiervoor moet samengewerkt worden met het I-busproject (chemiebedrijven Scheldelaan). Door deze samenwerking kunnen 53 bussen in dagdienst en 22 voor de shift efficiënter worden ingezet. Deze bussen kunnen gebruikt worden door mensen van alle bedrijven.

- Het aantal haltes per buslijn moet beperkt worden tot max 10.

- Door de bussen beschikbaar te maken voor partnerfirma's worden bijkomende inkomsten verkregen die besteed kunnen worden aan bijkomende buslijnen.

- Om het aantal bussen naar het havengebied te beperken kunnen op 4 plaatsen in de rand overstapplaatsen (hub's) voorzien worden van waaruit bussen vertrekken naar de verschillende bedrijven. Mogelijke hub's kunnen zijn Stabroek, Wommelgem, Antwerpen-Zuid (singel), Liefkenshoektunnel.

- Mensen die regelmatig gebruikmaken van het personeelsvervoer moeten hiervoor enige vorm van 'beloning' krijgen.

- Wat de 'binnenbussen' betreft moeten er méér bussen ingelegd worden voor de shiftmedewerkers zodat de shiftwissels beter kunnen verlopen en zodat de 'buitenbussen' later kunnen toekomen op BASF.

De commissie heeft ervoor geopteerd om aan het bestaande vervoersplan voor BASF enkele wijzigingen ter verbetering aan te brengen. Wij zijn van mening dat deze wijzingen, alhoewel er onmiskenbaar verbeteringen inzitten, te minimaal zijn om een goed antwoord te bieden op de mobiliteitsproblematiek van vandaag. Door vast te houden aan het bestaande concept kan, volgens ons, geen wezenlijke verbetering verkregen worden.

Naast invoeren van enkele nieuwe trajecten zijn vooral vertrektijden aangepast en haltes bijgemaakt, maar ook afgeschaft. Sommigen medewerkers zullen tevreden zijn met het nieuwe plan, anderen zijn ontevreden. Dit kon vermeden worden indien men meer durf zou gehad hebben om verder te denken dan het traditionele.... Misschien is dit in de toekomst wel mogelijk.

Heb je opmerkingen over het nieuwe plan geef deze dan door aan de dienst 'facility' propertyandfacility.support@basf.com (met copy aan ons, zodat wij dit ook kunnen opvolgen)

Beweeg jij mee tijdens de lunchtime?

Je hebt waarschijnlijk ook al meerdere uitnodigingen in je mailbox gekregen om tijdens de middagpauze deel te nemen aan de beweegsessies aan het restaurant.
Ja, de werkgever is van mening dat je best wat meer mag bewegen om een middagdipje te voorkomen.
En ja, dit initiatief is bedoeld voor alle medewerkers (zowel arbeiders, bedienden, kaderleden, mensen in dagdienst en in shift). En toch zien wij onder de mooie party-tent vooral mensen uit dagdienst en van administratieve diensten. Is het toeval of een gebrek aan motivatie?

Wij vragen ons af, indien zij al zouden willen, of mensen zich wel kunnen vrijmaken om tussen 12u15 en 12u45 zowel te bewegen als te eten, inclusief de verplaatsing (uiteraard liefst per fiets of te voet) naar het bedrijfsrestaurant.
Wij vragen ons af hoe dit combineerbaar is met de minimumbezetting voor de ploegmedewerkers.
Wij zijn verwonderd dat er voor deze activiteit wel een extra verzekering kan afgesloten worden die werkverlet dekt en dit niet mogelijk is voor bv het voetbaltornooi.

Wij vragen ons af.... of dit echt wel voor iedereen bedoeld is.

Resultaten sociale verkiezingen 2012.

De stemmen zijn geteld.
Je vindt de ABVV resultaten voor de arbeiders en de jongeren hieronder:
(klikken om link te openen)
- ondernemingsraad
- comité preventie bescherming
- jongeren

ABVV lidkaarten: ze zijn er !!!

Na jaren aandringen bij zowat alle regionale en nationale verantwoordelijken van het ABVV is men er nu toch eindelijk in geslaagd om voor alle leden van ABVV opnieuw lidkaarten te maken.
Deze lidkaarten hebben de vorm van een bankkaart. In de toekomst zal het mogelijk zijn om hiermee meer informatie op te vragen op de nationale website van ABVV.
Ze liggen ter beschikking in het syndicaal bureel.
Je kan ze afhalen vanaf volgende maandag tijdens de dag-uren.